ای امام مهربانم یا رضا

نام تو ورد زبانم یا رضا

حاجت خود را نخواهم از کسی

تا تو هستی میزبانم یا رضا

دست، خالی بار سنگین، رو سیاه

میهمانم میهمانم یا رضا

پای خدّامت به روی دیده ام

درد زوّارت به جانم یا رضا

تو کریم ابن کریم ابن کریم

من گدای آستانم یا رضا

در کنار آستانت بی نیاز

از بهشت جاودانم یا رضا

راز خود ناگفته، می دانم تویی

واقف از درد نهانم یا رضا

گر چه از هر خار راهم خوارتر

زائر این بوستانم یا رضا

تو بهار باغ دل هاییّ و من

کمتر از برگ خزانم یا رضا

چون گدایان سمج از دست تو

حاجنم را می ستانم یا رضا

دست خالی رفتن از دربار تو

نیست هرگز این گمانم یا رضا

جان زهرا گر چه قابل نیستم

لطف خود را ده نشانم یا رضا